باستان‌شناسان با کشف ابزارآلاتي همچون سنگ‌هاي تيز کوچک مخصوص پوست کني، لوازم و تجهيزات شکار و ضايعات حاصل از ساخت ابزارشکار دريافتند اين سکونتگاه به احتمال فراوان اردوگاهي موقتي براي شکار و دباغي پوست حيوانات بوده است.
به گفته محققان اين سکونتگاه يکي از شش منطقه در شرق اونتاريو است که نشانه‌ها و آثاري مرتبط با دوره‌هاي سکونتي پيش از تاريخ در‌آن کشف و شناسايي شده است.
همراه با اشيا و آثار کشف شده، هزار ابزار سنگي ديگر نيز به دست آمد که اغلب به عنوان خنجر، سرنيزه و اره چوب مورد استفاده قرار مي‌گرفتند.
به گفته محققان وجود عارضه‌اي در اين منطقه منجر به آن شده بود که اين سکونتگاه همچنان دست نخورده باقي مانده و براي کشاورزي مورد استفاده فرار نگيرد.
109
انتهای پیام/
